Etimden et canımddan cansın
ETİMDEN ET CANIMDAN CANSIN
Ne zaman bu son desem buğulu gözlerin geliyor us’uma saatlerce dikilip karşımda direncimi kırıyor sanki etimden et canımdan cansın suskunluğunun ayazında donuyorum havasızım boğuluyorum ince bir sızıyken sen içimde ne dindirir bu sızıyı bilemiyorum varlığın bir dert yokluğun bin dert gün nasıl ki her akşam teslim oluyorsa gecenin kollarına teslim oldum sana gölgene bile razıyım diyebilecekken zaten bir gölgeden farkın yok sanki kıyamet kopmuş alabora olmuş gibi denizim sensizim ıssızım karanlığım sevgili ne zaman bu son demek istesem göğsüme çöküyor sancın canımı almaya gelen azrail gibi nefes aldırmıyorsun ne ki sen beni tutukladın aldın benden yüreğimi ben o günden beri sen bendeyken ben nasıl kendimde olabilirim işte ordasın oradasın diyorlar da bulamıyorum kendimi karanlık bir izbede çileni çekmekteyim kendimle birlikde seni de kaybettim içine siniyor mu bu kadar uzak durman ne zaman seni rüyalarımda görsem işte yine o acımasız imkânsızlıkla kıvranıyorum yastığım yorganım terden sırılsıklam oluyor rüyalarımda sık sık su görüyorum deniz çok uzak sanki berrak suların kaynadığı gözelerden su içiyorum hemen yanıbaşımda beliriyor hayalin beyaz uzun bir elbise üzerinde ve saçların seni bir ilahe yapan saçların ıslak ıslak sonra aniden bir fırtına çıkıyor apansızın uyanıyorum bu sabah aynaya baktım tanıyamadım kendimi gelip bir görünüp alt üst ediyorsun hayatımı bu yazdıklarım ne şiir ne bir mektup yolundan kervanların bile geçmediği ıssız bir yerdeyim ıssızım karanlığım senin olmadığın yerde ışık da yok belki de sadece bir hayalden ibaretsin nereye gitsem benimle ama görünmez bir yerin kuytuluğunda avazım çıktığı kadar bağırsam da sesim çıkmıyor soğudum denizden de birlikde gezdiğimiz dere kenarları yalçın kayalar o yemyeşil vadi sesimizin yankı yapıp bize döndüğü o yerler ki şimdi oralar da ıpıssız ben ne zaman sevdim seni kaderimin parlak yıldızı şimdi ne oldu da esirgiyorsun ışığını senden kurtulmak artık dileğim hayalini kovsam da gitmiyorsun bana benden yakınken cisminle uzak olman çıldırtıyor beni alnıma yazılmış bir cezasın bin kere tövbe bin kez af diliyorum senden ya bırak yakamı ya gel küllenmek üzere olan yaktığın ateşi eşeleme yeniden anılar boğazıma kenetlendi nefes alamıyorum etimden et canımdan cansın 15/Nisan/2011/Cuma/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
bin kere tövbe
bin kez af diliyorum senden
ya bırak yakamı ya gel
küllenmek üzere olan yaktığın ateşi
eşeleme yeniden
anılar boğazıma kenetlendi
nefes alamıyorum
etimden et
canımdan cansın
Püsküllü bela gibidir sevilen
Atsan atılmaz
Satsan satılmaz
Olmazsa olmazımızdır
Gönlümüzün kuşu
Her zamanki nefasetinde idi.
Tebriklerim çokça efendim
Selam ediyorum