Maviyi en çok gözlerine yakıştırırım sevgili, karışır siyah gecelere

Bence güneş değil, aya ışığını yansıtan sensin; bu tahminden ötedir

Kaybolurum her gün unuttuklarımı hatırlayıp sebepsiz yere

Gözlerini gözümün önüne getirip hem de, şahsıma küssem yeridir



Ölüm gelince habersiz şayet, şiirlerimdir sana yük olacak olanlar

Öyle bir ağırlığı var ki onların, maneviyatın kendimce tanımıdır

Sana okumayı çok isterim hepsini tek tek, anlatacak çok şeyim var

Ölüm gelince sessizce bir gün, hala yaşayacak olan ilk bakışındır



Gelmek varken gitmek kahrolası bir tercih; bunu sen seçtin

Hiç uzak olmayacak kadar yakınsın, yaşadığın yer hayalimdir

Gülümsetmek varken aksi acımasız bir tercih; bunu ben seçmedim

Hiç yakın olmayacak kadar uzaksın, yaşadığım yer gözlerindir