YAPRAKLARIN MATEMİ
Yine bir sonbahar rüzgarı esiyor
Geçiyor geçici ömrümüzden Rüzgar esiyor ve yürüyorum Estikçe bir ritimle ayaklarımın arasından Bir musiki ki kulaklarda dansa davette Gazellerin mutlu eden hışırtısından Toprak örtünmüş yorgan misali Kızıl yeşil sarı gökkuşağında mevsim Korkar olmuş son yapraklar Rüzgarın o narin kıpırtısından Çürümüş ot kokusu gökyüzününde Acı ve nemli nefesleri sarmış Kış kapıda artık günesli günler azalmış Güneş şahitlik ederken renklerin matemine Toprak ana kucaklamış sıcak mabedine Güneşin renklerini alırcasına üzerine Çekilirken börtü böcek yeryüzünün içine Tabiatta dalmış gider kış kasavetine Gönüllerde sonbahar bütünleşmiş hüzünle Gül ki gülsün dünya güneşsiz günde bile Selma Çanakçıoğlu 2001 |