Çocuk masumiyetiyle kendin’den habersiz yürürken
Hep acılarla kesişti yollarım.
Daha doymadan büyümeden daha
Anasız boş kaldı kollarım.
Hayaller kurardım çocukluğum’da
Beyaz önlüklü hemşire kepi başın’da
İyi edecektim insanları
Anasız babasız bırakmamak için çocukları,
Geçmişin izidir saçımdaki aklar
İçimde bin bir anıyı saklar.
Ne hemşire olabildim ne de okuyabildim
İşte bu beni derinden yaralar.
Kız kısmı okumaz deyip okuldan aldılar.
Geleceğime karanlık gölge oldular.
Okuyup hemşire olamadım amma
Okumaktan beni asla soğutamadılar.
Zorluklar içinde bazen kaybolduk.
Dostluklar sağlamdı sımsıkı tutunduk.
Komşu kapısı bizim’di
Şimdi birer yabancı olduk.
Ne aile gördüm ne huzura erdim.
Hep hasret doludur benim sözlerim.
Bundandır SEVGİ’ye özlem
Çünkü acılarla geçti gençliğim.
Geçmişin izlerini taşıyorum hala
Kader hep taş koydu yoluma
Ümidimi hiç kesmedim.
Hayatı yaşıyorum siyahı beyazıyla,
Gülme’sede kader bir gün yüzüme
Bin bir ümit ektim yüreğime
Umut fakirin ekmeyi deyip.
İnancındayım kaderin yüzüme bir gün güleceğine
(SemaTuran) 21.10 2015 11.15
Dernekte okuduğum bu günkü şiirim gençlik ve gelecekle ilgili kendimi anlatan şiirim...