Göğsümde bir çiçek açtı anladım ki çok nazenin
Ellerini koy yüreğine sevdiğim o çiçek sensin...

Ihlamuru ve bir de ıtırı severim bilirsin
Al benimle onları da yüreğine
Eskiden yalnız onlar vardı şimdi sen de şiirlere esinsin
Tir tir titrerdi şiirlerim o zamanlar
Birlikte üşürdük kış geceleri
Ve ne zaman mutluluğu yazmaya kalksam hep yarım kalırdı dizeler
Silmiştim sabah kahvaltılarını öğlen yemeklerini sigaramın dumanıyla

Onca köpük boş yere akar giderdi denizde
Bu adada bir yığın esriklik yaşadım şişelerde
Uyuştururdum beynimi

Gün ışığını avucuma aldığımda
Yirmi dördü birden sessizliğe hazırlanırdı saatlerin
Yağmurlu günleri hiç sevmezdim
Gözyaşını hatırlatırdı bana
Bazen bir ölüm sevinci dolardı içime
Sinsice gülümserdim
Yarına olmayayım diye

Maviler hiç bu kadar yakın olmadı bana
Gök gibi deniz gibi değdin şu canıma
Tertemiz gözyaşlarındasın
Adı mutluluk olan

Penceremden hiçliğe bakardım kış akşamları
Damarlarımda dolaşan kan
Şikayetçiydi ruhumdan
Dakikalar yüz yıl sürerken yine de akıp gittiler mahzunca
Geceler benim için ağlayan yıldızlarla dolu
Hiç kopmayan bir zincirle
Korkulara gebeydi

Gözlerim seninle gördü dünyanın bembeyazlığını
Adını sabah alacalarına ezberlettim
Ne güzel bir gün diyorum
Gün doğarken daha
Öylesine güzel ve tatlısın ki...

Şu dünyaya ya konarsın
Ya da kalkar uçarsın erkenden
Ben hep uçmayı istemiştim
Bir dağ kelebeği gibi kısacık ömrüm olsun isterdim
Çok yaşa ey umut diyemedim hiç bir zaman
Şimdi çok yaşa ey umut dediğim zamandayım
Şükürler olsun ki iyi ki yanındayım

Bu aşk
Alabildiğine güneş
Alabildiğine yıldız
Alabildiğine bahtiyarım bahtiyarız

Yemyeşil kırlarda
Masmavi denizlerde
Fırtına da yağmurda
Bu sevda ki sardı içimi..

Ayaklar altına aldığım hayat
Şimdi mesut ve dingin

Ve sonbahar yağmurlarına rağmen:

Göğsümde bir çiçek açtı anladım ki çok nazenin
Bu gün yaşıyorsam sevdiğim senin eserin

21 Ekim 2015 Saat 22.00
Güzelçamlı/Kuşadası
Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN