.../..Eskimiş sevdalar,geçmişin külleri arasında,gizlenir hep../...




Güneş’ten bir parça,gün ışığımdı.
Sevda denizimin , deniz kızıydı.
Ezelden ebed’e, tek aşığımdı.
Onsuz’luk yürekte, derin sızıydı.


Bir çabuk ta beni, unutuverdi.


Öyle sevdim ki ben,çıkmaz yürekten.
Yıllarca yanmıştım, ateş gömlekten.
Mutluluk bekledim ben,her dilekten.
Hiç nasip almadı, yüzüm gülmekten.


Mutluluklar beni, terk ediverdi.


Ruhumda rüzgardı,coşkun esendi.
Benden uzaktayken, içim çekendi.
Ayaklarımı hep, yerden kesendi.
Kalbimdeki ateşti, bunu bilendi.


Ne kadar da kolay, bırakıverdi.


Ölesiye sevdim, değer bilmedi.
Her an hatırladım, kalbim inledi.
Benim sırtımdaki,harlı gömlekdi.
Beni dinlemedi, eli dinledi.


Habersizce bir gün, o gidiverdi.
Sen de onu unut...unut yüreğim.


Tuğal KÖSEMEN-23.10.2015