Haydi Abbas getir,aç şu şişeyi,
Nasılsa unuttuk,zevki neşeyi.
İçelim efkârla şu son badeyi
Gözlerimde nem’i,bir de sen görme.

Haydi aç bir şarkı,hüzzam’dan olsun
Gönül mazisiyle,her dem yad olsun
Hiç boşluk bırakma,kadehler dolsun
Kader kırıp dökmüş,bir de sen kırma.

Dertler saki olmuş,bize mey sunar
Tutuşur bedenim,kül olur yanar
Kitlenir dillerim,söze lâl kurar
Kurulmuş suskunum,bir de sen kurma.

Bir hayal tufanı,geçer gözümden
Hüzün bulutları,gitmez yüzümden
Diller kem sözünü,çekmez üstümden
Dilin kemiği yok,bir de sen vurma.

Akşamın kızılı,efkâr deşiyor
Gönle düşen hüzün,derdim aşıyor
Günümde gecemde,aklım şaşıyor
Nedendir efkârım,bir de sen sorma.

Gel benimle paylaş,gönül derdimi
Ben edeyim kelâm,dinle sen beni
Unuttum sevmeyi,inan kendimi
Ben yoruldum Abbas,bir de sen yorma.

Tuğal KÖSEMEN

* Fon fotoğrafı,benim yağlıboya resim
çalışmalarından," Karlı bir günde Beyoğlu Tramvayı" isimli tablomdur.