Şiirin Hikâyesi:
Çöllerin sarı sıcağından kaçan göçmen kuşları baharın ortalarında Torosların zirvesine kadar gelirler.

Leyleklerin yuvaları hep aynıdır.

Ya bir minarenin ucunda, ya da soba icat edileli beri kullanılmayan ocaklıkların (şömine) damın çatısından iki metre kadar yükselen bacaları.

Angutlar, turnalar ise daha ziyade sulak yerleri mekan tutarlar.

40 yıl kadar önceydi.

Bir yaz mevsiminin başlangıcıydı henüz.

Ahali tarla takım işleriyle meşguldü o zamanlar.

Ellikler ellere takılmış oraklarla ekin biçiliyor, gemlerle harman sürülüyordu.

Toroslar bir silah sesiyle yankılandı ve acının kendisi ve gölgesi, eşinin ardından feryat eden adeta bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlayan turnanın yüreğinden günümüzde Andırın İlçesi’nin Enişdibi olarak bilinen bölgesinin hemen yakınından geçen Hayvacık Deresi’nden ziyade ciğerime saplandı.

Turna, angut ve kumruların ortak özellikleri:

Eşini kaybettikten sonra asla bir başkasıyla birlikte olmazlarmış.

Vurulunca eşi, bağrının başı
Ezildi, başında dolandı durdu
Günler, haftalarca, feryat, figanı
Çözüldü, başında dolandı durdu

İşini yapınca, avcı mafyası
Noktalandı aşka dair hülyası
Canavar yüzünden sevda kimyası
Bozuldu, başında dolandı durdu

Vahşi yaratıklar kapmasın diye
Gözünü kırpmadı bir tek saniye
Beddua ederek çağdaş caniye
Büzüldü, başında dolandı durdu

Bir gün, beş gün değil, hem de günlerce
Kurbağa, tosbağa, karınca, serçe
Cenaze alayı gibi sessizce
Dizildi, başında dolandı durdu

İki ay boyunca var ya o sene
Sabahtan akşama hep aynı sahne
Lanet eyleyerek içten o güne
Süzüldü, başında dolandı durdu

İnsan bozuntusu mahlûka kırgın
Eli silah tutan herkese dargın
Delibal buruktu, turnayla her gün
Üzüldü, başında dolandı durdu

Celil ÇINKIR - DELİBAL

DOSTLAR ŞİİRİN HİKAYESİ BİREBİR DOĞRU. Turnanın feryadı tıpkı bir çocuk ağlaması gibiydi. O ses hala kulaklarımda ve beynimde çınlıyor. Lütfen doğaya ve içindeki tüm canlılara biraz saygı gösterelim.