Yüreğindeki evinden ayrılıyorum sonbaharın son ışıklarında
Gizemli duygularınıda alıp kayboluyorum karanlıklarla
Senden kalanlarıda gömüyorum yarınlara
Bir adamın dünyasında olanı anlatan bir çare
Bin derdine derya olmaya!
Ölüm yolunu ayıramayan her defasında azraile dua eden o adam
Göz kapaklarında kalanlardan korkan her gecesinde kefeninle dans eden
O adamdı...
Kara gözlerindeki parıltılarla uyanmaya çalışan ama kör kalan
Ruhunun işkenceleri canını her yakışında
Ağlamayan sadece yalvaran
Matemle yası aynı anda yaşayan o adamdı
Prangaların savurduğu rüzgarda kaybolan
Ahlı dünyasını canının yandığı kadar yakan bir çare
Binbir çeşit duası olan adamdı o
Başı olan sonu hiç gelmeyen çarenin içinde çaresizliklerle kalan
Yanı başında yürüyen yangın yangın yanan
Dumanı tütmeyen sisli adamdı o
Kapattım tüm yoksulluğumla kapılarımı çektim perdelerimi
Camların ardında kalan bomboş sevdamı
O adamlığım çare olmadı delicesine sevdiğim yare
Adım duyarsız içimde senden kalanlarla başbaşa
Islığı olmayan gecesi benliğinde kalan bir adamdı o
Yanışlarının feryadı dillerden dillere destan olan
Pusulasını şaşırmış deryadaki yüreğine bağlamış
İnce bir telin gamında kalmış ahlı aşkını almış
Feryadına söz olmuş bir adamdı oo
Işığı mum perdesi yıldız yolu ay yüreği ise kasvet
Serzenişleri yalvarışları tükenmeyen adam
Karalasam aklımdasım yazsam kalemimdesin dilimde hecesin
Yapraklar, rüzgarlar misali sürüklenen delicesine mahkum olan bir adamdı o...
20 10 2015 Hesnam AsiTürk