dağlar! Karlı dağlar
hangi gönlü dağlamaz ki
başı dumanlı dağlar
dereler o esnada pek hoş çağlar da
suyunu toprağa salar inceden inceye
kuşlar cıvıldamaz o dem
mavilikler henüz demini almaz ya
ne gam!

seher vakti pek hoştur kışın
gayri aranmaz bahar
manzara yürektendir
sarıp sarmalar insanı
seyahat eder bir hanım
gülüm, sultanım, mihrimahım
gülüşünde ceylan seker
gamzeleri uçuşur da çevreler yarimi
iliğe işleyen ayaz ne mani
takırdasın çeneler, dişler
çayı yudumlar yudumlamaz
ol soğuğun yerinde yeller eser.

ne ki yolculuk meşakkatlidir de
yaşam falso verir
bir deli geçittir Sakaltutan
dağları yolla bitişir
tipiye bir an da çevirir
hayatla incecik bir bağ kurar insan evladı
sanır bu dağlar yaşatmaz
dağdan dağa varılmaz olur gönüllerde
sanılır ki yol yola kavuşmaz
insan insana varmaz gayrı.

az dur bayım bir köy bekler
baktın bir kuzu seker
baharı müjdeler kırpık
bir köpek seğirtir de
göz gönül seğirir birden bire
dağda göz yaşarır amansız
neler yaratır Rabbim koyun koyuna,
insanım umuda boğulur ansızın!

L.T.