SORANLARA
Yaş on beş olunca düştü yollara
Ömrü tur’la geçti deyin dostlarım Eyvallah etmedi “kötü” kullara Ömrü zor’la geçti deyin dostlarım Evlad-ı ıyâlden “murad” almadı Çok cefalar çekti vade dolmadı Hekimlere gitti “çare” olmadı Ömrü çor’la geçti deyin dostlarım Eşi-dostu dahi halın sormadı Üzseler de yine hatır kırmadı Diktiği kurudu meyve vermedi Ömrü pür’le geçti deyin dostlarım Bir vefasız düştü bahtı-şanına Hangi yöne gitse geçti önüne Ateş düştü mekânına hanına Ömrü kor’la geçti deyin dostlarım Yıllar yılı postu serdi gurbete Tamahı olmadı, mala-servete Bir hırka-bir lokma gitti ahrete Ömrü bir’le geçti deyin dostlarım Sevdikleri kadir kıymet bilmedi Yardan yana birgün yüzü gülmedi NURANİ boşuna dertten ölmedi Ömrü zar’la geçti deyin dostlarım Osman NURANİ 16-10-2015 Çor: hastalık Pür: Yaz kış yapraklarını dökmeyen, nohut büyüklüğündeki meyvesi acı olup yenmeyen bir orman ağacı Evlad-ı ıyâl: çoluk çocuk, evlâdlar ve karısı |
ŞİİR ÇOK ÇOK ÇOK GÜZELDİ
Yüreğine
Emeğine
Sağlık
Selam Saygı Sevgi Sabır ve Dua ile...