11
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
951
Okunma

Yaş on beş olunca düştü yollara
Ömrü tur’la geçti deyin dostlarım
Eyvallah etmedi “kötü” kullara
Ömrü zor’la geçti deyin dostlarım
Evlad-ı ıyâlden “murad” almadı
Çok cefalar çekti vade dolmadı
Hekimlere gitti “çare” olmadı
Ömrü çor’la geçti deyin dostlarım
Eşi-dostu dahi halın sormadı
Üzseler de yine hatır kırmadı
Diktiği kurudu meyve vermedi
Ömrü pür’le geçti deyin dostlarım
Bir vefasız düştü bahtı-şanına
Hangi yöne gitse geçti önüne
Ateş düştü mekânına hanına
Ömrü kor’la geçti deyin dostlarım
Yıllar yılı postu serdi gurbete
Tamahı olmadı, mala-servete
Bir hırka-bir lokma gitti ahrete
Ömrü bir’le geçti deyin dostlarım
Sevdikleri kadir kıymet bilmedi
Yardan yana birgün yüzü gülmedi
NURANİ boşuna dertten ölmedi
Ömrü zar’la geçti deyin dostlarım
Osman NURANİ 16-10-2015
Çor: hastalık
Pür: Yaz kış yapraklarını dökmeyen, nohut büyüklüğündeki meyvesi acı olup yenmeyen bir orman ağacı
Evlad-ı ıyâl: çoluk çocuk, evlâdlar ve karısı
5.0
100% (14)