GÖNÜLHeder oldum gönül senin elinden Ne yapsam hizaya asla gelmedin Usandım dinmeyen, yağmur, selinden Bir gün olsun bana güneş olmadın Yıllar geldi geçti saça ak doldu Bel bükük, diz tutmaz, gülen yüz soldu Kör göz, sağır kulak kapında kaldı Yol mu bulamadın bana gelmedin Kim yüzüme gülse aldın elimden Goncalar kopardın taze dalımdan Senden başka kimler anlar halımdan Söyle gönül söyle neden bilmedin Ne yapsam ne etsem hepsi nafile Bilirim Hak’tandır bana bu çile Neşeye boğdun en zalimi bile Bekledim bir türlü bana gülmedin Ben senden yorgunum sen benden yorgun Öldürmez bu senden yediğim vurgun Sakın sanma ruhum hep sana dargın Yaşıyorsun benle, sen hiç ölmedin... Kasım EDİZ |