DÖNDÜRDÜN BENİ
Uydun eller sözüne neden boynumu büktün
Hazan olmuş bahçede güle döndürdün beni Ölene dek taşırdım, sandın sırtıma yüktün Takatı hiç kalmamış kola döndürdün beni Nasıl dünyamı yıktı o ayrılık fermanı Dayanabilir miydi yüreğimin dermanı Kuruttun tarlaları heba ettin harmanı Suya hasret bıraktın çöle döndürdün beni Bilirdim yaradandan gelen alın yazımdın Dermanı dertte olan sonsuz yürek sızımdın En güzel türküleri çalan gönül sazımdın Yaktın notalarımı küle döndürdün beni İlaçtın şu yaraya düşmezdim asla derde Hala seni ararım gezdiğimiz her yerde Söylesene sevdiğim şimdi nerdesin nerde Akan göz yaşlarımla sele döndürdün beni Yıllar sonra anılar hafızanda dolunca Ele bir şey geçmiyor saçlarını yolunca Yokluğunla biçare boynu bükük kalınca Aklını zayi etmiş kula döndürdün beni Kasım EDİZ |
Şiirde dört dörtlük ölçü ve kurgular...
Şiirin sesi hiç susmasın...
............................................. Saygı ve selamlar..