GÖNLÜMÜN YOLCULUĞU…
İç kitaplarım kalemden yollarım
İçsel yolculuk kervanda yol aldığım Düşsellikten arî, nehirlerden akıp Nefsin sürmesi zevklerden cayıp Sızılarımla boyun eğip ney üfledim Sus Leyla Leyla sen ağla Matemde Züleyha karalar bağla Elif gönüllüm vav çizerim Saklı mabedimden neler derim; Kâh mecnun misali çöllerde sürgün Kâh Yusuf misali kuyuda durgun Kâh derviş misali eşikte vurgun Yâr, deyip ilahi aşka ser verdim Yâr, deyip ilahi aşka hû ağladım Kim bilir can kelamını yüce İlahi aşk ile düşen hece Hilal şavkında kara gece Doğu batı arasında çizgi Karmaşada gün hayat bilmece Hakk’ın otağında kurulu yazgım Deryada küçük balık nedir nazın Açtım toktum der dünyadan usandım Er yâda geç Azrail verir azığın Yürü âdemoğlu kim tutar seni Bırak gayri maske teni Ne sen ne ben ‘biz’i ‘bir’e Götürecek kılavuza ol amade Gül yüzlüm gül Muhammed’e Suskun kalemim takatim tükendi Sarı kâğıt canıma gücendi Ömür ne ki anlık sûr üflendi Sığmadı zamana kelimelerim şaşkın Nurlu nehirde hakk’a yöneldi Ahmet Faruk Güvenç 16:27_13.02.2010 |