al, ver, gör
’’... ellerini oyalıyorum 1 KASIM
akıl kesmez bir uç filizlenmiş boyun büküp katlananlar umutsuz bir umudu çiviliyorlar sanki hayata! ... tebessüm eden ayrılıklar geçer önümden geçen geçene bende geçtim kendimden SANA yüzüm, yönüm dönük! karanlığı didiklerken şafak küçülen ayaklarımı yer korkusuna alıştırmanın hafifliği içinde ucuca ekle dinmeyen bu vakti Gümüşhanlı’yım al, ver, gör 9 Işık, ışıkları-ışınları sızsın 1 Kasım’dan sonrasına dağılsın acısı Türkiye’nin malum zihniyetin yüzüne.’’ |