Yüreğimin gözleri vardı
Gözlerinin kahvesinde
Ne zaman kalkıp sana doğru yürüsem
Yüreğin yüreğime köprü olur
Yağmurdan cümleler yağardı içime
Ya geç kalmış bir cümleydin yazamadığım
Ya bir gül bahçesiydin anlatamadığım

Hiç bir şiirde bitmedin
Yetmezdin gökyüzünün karanlığına
Ay gökte birkez
Sen hergün yüreğimde tutuldun
Sustum açmadım yürek penceremi
Gözlerim kapına düşmüş
Bir çift sevinç akıyor
Sen gibi bakıyor artık çocuklar yüzüme
Sen ilk kalemi elime alışım
İlk heyacan
İlk sigaram gibi korkulu
Ben ki bir ömür tiryakinim senin
Yeni bir ben doğuyor içimde
Saklanmış gülüşüne kuşların sesi
Yeniden başlasak sevmelere
Korkusu bile kalamayacak umutsuzluğun
Adının geçtiği heryerde bir sevinç
Penceremde sabırsız çiçekler
Dokunsa ellerin
Bir açıla bilsem sana dair

Şimdi mevsim hazan
Sokakta çılgın bir sonbahar
Yokluğunu anlatan
Ağaçlar dalına küsmüş
Kuşlar yuvasız ben gibi
Peşinden karda gelecek
Çökecek bir mahpusluk içime
Sen benden uzakta bir şehir sanki
Ellerim camın bugusunda
Eşkiyalar varmış gibi orda koru kendini
Ben ki kar altında bir sevinç
Büyümeyi bekleyen
Bahar gibi sen gibi