MEĞER BEN BÜYÜMEMİŞİM DAHABen hiç büyümedim El bebek gül bebek büyütüldüm Bir dediğim iki edilmedi hiç Ailemin tek çocuğu idim Yanımda hep birileri olsun istedim Kendime özgüvenim tam olsa da Ama yine de sırtımı Sağlam duvara dayamaktı tek isteğim Duvarı nem insanı gam bitirse de Zaman kum saati gibi Çabucak akıp geçti Geçen yıllar çok şey Aldı götürdü benden Geriye dönüp baktığımda Elle tutulur bir şey de yok aslında Hatırlarım o günleri Bazen özlem bazen buruk Belirir gözlerimde iki damla yaş Oyunlara alınmaz beklerdim bir kenarda Boynu bükük bir halde Arada derlerdi hadi gel sen de Oynayan değil oynatılandım Ebe de hep ben olurdum Yine de Kendimi öylesine kaptırırdım ki oyuna Ne açlık ne de susuzluk gelirdi aklıma Göz açıp kapayıncaya kadar geçti yıllar Büyümüş serpilmiş bıyıklarım terlemişti Delikanlı olmuştum Mahallenin bıçkın delikanlısı Hele birisi komşu kızına yan gözle baksın Deprem olmuş gibi Kalkardı mahallenin tümü ayağa Şimdi aklıma geldikçe gülerim Meğer küçücük dünyama neler sığdırmışım Yürek aynı yürek yıllar geçse de Anladım ki ben hiç büyümemişim ... Refik 11 . 10 . 2015 İstanbul |
Ben hiç büyümedim
El bebek gül bebek büyütüldüm
Bir dediğim iki edilmedi hiç
Ailemin tek çocuğu idim
Yanımda hep birileri olsun istedim
Kendime özgüvenim tam olsa da
Ama yine de sırtımı
Sağlam duvara dayamaktı tek isteğim
Duvarı nem insanı gam bitirse de
İçinizdeki çocuk hep yaşasın ve hiç büyümesin üstadım harika şiirinizi kutluyorum saygılarımla