SENİN YOKLUĞUNA ALIŞAMADIM
Sevdam hasretinle kaldım can cana
Senin yokluğuna alışamadım Dünyanın kahrına katlandım amma Senin yokluğuna alışamadım Her dem yüreğimde kor alev oldun Hangi yüze baksam gözüme doldun Yaşam sevincimi elimden aldın Senin yokluğuna alışamadım Köşeler başında çıktın önüme Ne günah işledim girdin kanıma Harap oldum imanıma dinime Senin yokluğuna alışamadım Izdırapla daldım dönülmez yola Mekanını sordum muhannet kula Ömrümü bağladın ince bir kıla Senin yokluğuna alışamadım Zamansız yaşattın yaparak dökümü Değme baba yiğit çekmez yükümü Bana yakışmıyor boyun bükümü Senin yokluğuna alışamadım Güleser yaralı ceylana döndü Batık bir geminin salına bindi Derbeder bıraktın mutlu ol şimdi Senin yokluğuna alışamadım GÜLESER YORULMAZ |
Yanımdaki yerin hep boş duruyor
Gözlerim her yerde seni arıyor
Senin yokluğuna alışamadım.........A.L
Merhaba değerli kalem.Eser içeriği,verdiği mesaj ve anlam bütünlüğü yönüyle güzel,şekil, örgü, kurgu,bakımından da iyi değerlendirilmiş güzel bir eser.Biz de okuyor, kutluyor ve alkışlıyoruz. Gönlüne, ömrüne, kalemine, kelamına bereket.Kutluyorum yalansız, riyasız,ve de hilafsız Gönlün abad olsun.Yüce Mevlâ’ya emanet olasın, sağlıkla, sağlıcakla kalasın.