GURBET - IIGURBET - II "Gurbet" yüreğimi öyle yaktın ki Söndürecek sular seller yok gibi Hasreti kalbime, öyle soktun ki Saplanmış ciğere, sanki ok gibi Körpe kuzu iken, anamdan çaldın Bir tek oğlum uda, elimden aldın Başkası yokmuydu, benimi buldun Gördüğüm mutluluk bana çok gibi Ayrılınca, düştü ateş bağrıma Koşturdun bir dilim ekmek uğruna Öyle gidersin ki, şimdi ağrıma Senin dertlerine gönül tok gibi Bir çok vaatlerle çektin içine Yıllardır sokmadın düzen biçime "Noel" baba olmuş baktım saçıma Yaşadığım hayat ipte sirk gibi Sanki elimi, kolumu bağladın Düğünde bayramda yürek dağladın Gözyaşım durmadı her gün ağladım Gurbette ah vahı sanki çek gibi Nice eş dost, ana, babamda öldü Ben yetişemeden bir bir gömüldü Hep belime vurdun yüzümmü güldü Sende gözyaşını her gün dök gibi Ne gençliğim nede yaşlılık oldu Postacıyı görsem gözlerim doldu Sabrede sabrede gül benzim soldu Resimlere bakta saç baş sök gibi Bana ilk zamanlar bitecek derdin Hayatımı yedin, bir ev mi verdin Yine şu gönlümü gerdin ha gerdin Düşersin gönlüme, sanki şok gibi Saymakla bitmiyor içimdeki dert Neden bırakmadın beni ey gurbet Necati’de ölecek, bir gün elbet Arkam sıra bakta boyun bük gibi Necati KEÇELİ İZMİR |