ülke kara bağlarken halk içli ve biçare
odu yakıp duruyor küle dönmüşçesine
uyuz itler parçalar güvercini ne çare
tütmez oldu ocaklar şipşak sönmüşçesine
bet baykuşlar bitmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

bir köpek kazmasıdır her an kudurup gezen
önüne kor kemiği dönme asıllı iblis
ne din ne iman anmaz şeytana kanıp azan
kul ruhun aşkla parlar ihlas yatağı Bitlis
bet baykuşlar çatmakta kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

tir tir titriyor yerler deprem olmuşçasına
öç’ün hırsı kaplıyor gözü kara alp’ları
şehit üstüne şehit yiğit bolmuşçasına
ta için içi kanar kasvet sarar kalpleri
bet baykuşlar gütmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

her satılık kalleşçe ihanet üretmekte
bir umut bir ışık yok karanlık tüm zihinler
sıkıp kurşunu beyne kahpelik türetmekte
Kürt’ü bilmez Kürt’üm der dönek hinoğlu hinler
bet baykuşlar ötmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça zan harap ellerimde

bir yanar bir söner hep yurdun alın yazısı
civanları yok sayar bizden otlayan dürzü
biz düz yolda şaşarken dağ aşıyor bazısı
elim kolum bağlıyken tutup vuramam gürzü
bet baykuşlar sürtmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

çok habis barınıyor riyakar ve sırnaşık
hep kandırıp da durur beyinsiz kafaları
özü bağlar sinsice san ki pis bir sarmaşık
hep inlerken gönüller akıtır safraları
bet baykuşlar tütmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

bir gülerken bin ağlar milletim bilinmezde
kancık bir yolculuk bu ne baş belli ne sonu
kör bir hançer batıyor yürekten silinmezde
bu aptal kime yarar hiç amaçsız bir konu
bet baykuşlar ütmekte kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde

tüm haçlılar toplanmış Müslüman’ı vurdurur
aklını başa topla kan gövde götürmeden
çakalı da üşüşüp Kürt ve Türkü kırdırır
Çıfıt ar ve namusun silip de süpürmeden
bet baykuşlar yatmakta kent harabelerinde
vatan köz bağladıkça can harap ellerimde


(05.10.2015) AZAP…