İnsanın dininden geliyorum, vahşetinden, kininden ey çiçek
Dünyanın ilk şiircisiyim belki buz tutmuş bir zaman diliminde içimde kaç bin yıllık tortular taşıyorum dünyanın ilk şiircisiyim belki, yalnız ve yaralı yaşamın her gün bir yanardağını aşıyorum
dudaklarım ölü çocukların kanıyla kızıl karanlık çağların acısıyla kör gözlerim insanın dininden geliyorum, vahşetinden, kininden çiçeklerin hala nasıl güzel açtığına şaşıyorum...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İnsanın dininden geliyorum, vahşetinden, kininden ey çiçek şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İnsanın dininden geliyorum, vahşetinden, kininden ey çiçek şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Onların dinleri ırkları kinleri yok sanırım.
Kutlarım.