GEÇ KALDIN DOSTUM
Gam doğurdum hüzün yükü beledim
Hatırım sormaya geç kaldın dostum Sahte dostlukları bir bir eledim Yoluma durmaya geç kaldın dostum Kafese kapattım gönül kuşumu Taşlara yasladım garip başımı Dağladım aşk çeken sefil döşümü Yaramı sarmaya geç kaldın dostum Sevdanı kazıdım can damarımdan Hayalini sildim göz pınarımdan Yüreğimi böldüm kestim yarıdan Düşümü kurmaya geç kaldın dostum Zorlandım ayakta adım atmaya Direndim bir lokma ekmek yutmaya Alıştım sahipsiz düşüp yatmaya Kapımı vurmaya geç kaldın dostum Güleser’le herkes devran süremez Değme baba yiğit ferman düremez Bir daha gönlüme gölgen giremez Mutluluk vermeye geç kaldın dostum Güleser YORULMAZ |