İnsan.
Gönüllere aşkı kim ördü
Yalandan söyleyin kim öldü Aşksız güleni kim gördü Hala merhametli olmaz insan Yıkılmış köprüleri kim yıktı Gülen gönülleri kim ağlattı Yetimin hakkını kim aldı Hala ateşe doğru koşar insan Doğru yoldan kim yürüdü Yolda ki dikenleri kim süpürdü Yoldaki taşları kim döktü Hala elinde taş hala elinde çalı dolaşır insan Hak yolunda yürüyen insan Yanlış yola saptın geri dön insan Söz dinlemeyen inat ile gezen insan Yanlış yolda gitmeye ısrar eder insan Bahar ayında açar çiçekler Çiçeklerden bal yapar arı böcekler Bırakın gönüllerde açsın çiçekler Hala açan gülü koparır insan Kadın giysisi giymiş edepsizler Nefreti ile hala gülümser İnsanım diye yola çıkar edepsizler Hala insanım der utanmaz insan İnadı ile tertemiz olanı suçlar Merhametli olanı sevmez bataklık ta yatar Elden ne gelir böyle edepsizdir bazıları insan satar Hala doğruyu ben bilirim der yanlış yolda gezer insan Yakar yıkar yıkmadım diye söz eder Utanmaz birde yanlış yolda gider Sanır ki dünyada ömür bitmez böyle gider Hala inadı ile ömrün sonunda doğru gider insan Cenazede sus pus olur Mezar dönüşünde sonrası nefsine kul olur Yanlış fikirsizliği ile fikirsizliğe yol olur Hala benim fikrim benim fikrim der insan Zorda kalınca Allah der Zorluk bitince Yallah der Yalan yemine vallah billâh der Hala yanlış konuşur yanlış yapar insan Zoru görünce kaçar Yemek görünce koşar Düz yolda aklı şaşar Hala ben ben der insan İman kendine lazım bilmez Ağlayanı hiç görmez Yardım dersen onu sevmez Yine günah ile mezara koşar insan Namaz kıl dersin yaşım genç der Ölüm gelince gence erken geldi diye söyler Gördüğünden ibret almaz gezer Hiçbir şeyden ders almaz insan Nefis şeytan dersen arkadaşı Merhamet değil onun sırdaşı Dertlerden hiç kurtulmaz başı Nefis şeytan düşman yine bilmez insan Kul Mehmet’im artık söyleme yeter Bu ömür bir gün olur biter İnşallah gül kokan Resul bize gülümser Ölümden sonra hayat var unutma ey insan Mehmet Aluç©-Kul Mehmet- |