Bir çocuk vurulur, İnsanlık ölür.Ne zaman yüzüne baksam çocukların Yıldız değil gözleri yağar gözlerime Dilim sessizliğe şaşkın! Ve suskunluğa hükümlü sokaklarda Bütün öfkemi içime gömdüm.. Yüreğim güne küskün, Geçmişi sorgulama çocuk Darılma bana kızma! Güneş doğduramam şafaklarına Her şiir Ateşten bir ilmek oldu dilimde Ve milyonların gözyaşlarında sele döndünüz Yüreğimde ateşiniz alev, alev yandıkça Sancılı fırtınalarda titredi gökyüzü Ağlar kara bulutlar ellerime Bir fısıltı gibi eser rüzgârlar yokluğunuza Utanırım kendimden ki; Sen vurulursun insanlık ölür….. Abdullah Oral |