BEN MERKEZ
beyaz bir sayfadır kalbim..
emin ol samimiyim alışkanlıklarımın dışında /sigara mesela/ ve arkadaşlarım kendi kendime yalan söylemedim. Kendimi kandırmadım hiç Karlı dağlar gibi beyaz bir sayfadır kalbim. Ama ki dağların yücesinden, eteklere ineceksin bir gün.. İndim.. Uluyan çakallar tırmaladı kalbimi Kalbimi tarumar etti. Beyazın düşmanıydı, hasuttu fesattı Koğuculuk ve fitne ateşini yakmaktı işi Kaç beyaz sayfa kirletti bilinmez Değil mi ki kul hakkıdır silinmez. Yamaçlardan iniyorum, Ak yamaçlardan Sıra sıra servilerin arasından İniyordum yıllar boyu Sevdiğimizi ölesiye sevmişiz, Yıllar vermişiz uğrunda ‘Hayır’ dememişiz hiç. Karlı dağların böğrüne böğrüne vurmak Duyabilesin diye bağırmak bağırmak Görebilesin diye kelimeleri soymak, Merkezi yıkmak gerek ‘ben merkezi’ Adilce kucaklamak herkesi.. |
"indim" sözüne rastladığım an, önemli bir şiire rast geldiğimi, bu durakta oyalanmam gerektiğini anladım.
tekrar okudum.
çatmayan, kavgadan uzak, kendi iç dünyasını hesapsızca ortaya seren şair.
ceketimi önünüzde ilikleyerek, saygımı gönderiyorum.
Çünkü, kendine adil olmakla başlıyor insanın yüceliği.