bu hayat dediğin iki dudak arası ile bir kalbe bakar
dilse ya yapar yada kökünden yok edişte de yıkar
***
özlemle dolu dolu bir yürektir bekletip de duran
hasretin kör mü kör şimşekleri çakarken
yakınca da ne yakar gönlümüzü sevgiler köz olup
sonra da olur hep kahredici bir cehennem
acı dinmez ki ne denli nimet aksa da üstümüze oluk oluk
hüznün bet kazanında kaynadıkça her bir aşkı kucaklayan
sabrın kaçınılmaz sonu olur tüm çağrılar
delirtir de dururlar sevenleri her zaman
merkezi duygular ne bir söz ne de has bir nasihat dinlerler

çok çaresizliğin keskin hükmüdür belki de bu
oysa çözüm özün içinde saklıdır
ya varsın ya da hiç mi hiç yoksundur
istenmiş olan aşkın girmiştir özüne bir kerede
kahpe bir gece eritir de kor hisleri közlerin içinde
oysa sevilen Kafdağı’ndan bile çok daha da ıraktır
ölüm ise neye ki bir çare yıkım yüklü olunca medar
kaynarken kan da özlem ve hasretler ki dağlar kadar
olsan ki ne olmasan da ne çaresi var
sol yanlar hiç durmadan da tutuşup tutuşup da yanar

özümsenme dikçe meşkle istem ve arzular
daima ortak olur acılar
ilk ve son mu kalır aşkı kayıp ettikten sonra
süklüm büklüm kalır öylece gönül yanınca
isyanı bastıramazsın ki gönül yumuşamayınca
yangının tüten kokusu çoktan ıraklara ulaştı bile
aşk dallanıp da budaklanır
tutkusunun dumanının yüceldiği son yere kadar
genelde aşkta başın da sonun da olgusu
sadece bir hiçtir doğmasa bile sevinin ölümlülüğü
ne yapıp etsen de hiç ödenemez ki sevginin bedeli
çırpınıp durdukça sevenlerin yürekleri
hiç mümkün olamaz ki vuslatta ki yüz görümlüğü

insan oğludur bu nelere tanık olmaz ki
iblisin cazibesi altında bu dünyaya kanınca
yaşadığı veya yaşayamadıkları ile kalır ortada
çeşni’den yoksun bir kuraklık ta’dır aşkın uzanmayan eli
ateşe girmeden de hiç yanar mı sandın sevdalı
hüküm baştan bellidir gurur ve kibirdir olan hep kara çalı
ulaşmak için çok emek ister tıpkı bir hamal gibi
aşıkların yanarken kökünden özde ki dibi
vuslatın sonu ise firak ile sonuçlanır
bitmez ki engeller hiçbir an hayali sükutladır

sebebi veçhilesi bir hiç olsa da tek mahareti
kopyası gibi peş peşi sıra gelir felaketler
oysaki yol bu koştukça tüketir hepten nefesi
hayal mi gerçek mi bu güne dek yaşananlar
iyice bir düşünülse ya
illa ki de korsan gönlün içine girmiş olan o dişi hatıralar
ham meyve gibi önünde her an sekte olur
yerinde de gelip de geçici duygular az bir şey dokunur

velhasıl ne siz bana sorun ne de ben size söylerim
ey hanım ağalar
ve kendini hep çapkın zanneden beyler
yol yakınken bırakıp da dönün artık gerisin geri
kopmaya bakın şu kör aşkın kor ateşinden
kaçan kovalanır kurtulamazsın ki püsküllünün belasından
kaçın da durun şaşkın şu aşkın en hasından
kaçarsanız sonunda da
hep o koşmaya mecbur kalacaktır sizin peşinizden

öylece bakın da durun bön bön gözlerime ama
sakın ha hiçbir yere kımıldama
size sevginin öz destanını yazacağım
şu an kalbimi sökmekteyim kalem yapmak için
asla da hiç meraklanmayın daha ölmedim ki sağım…




(20.09.2015) AZAP…