Şehrin Uzak Çocukları


Şehir geceye gömülünce parlar
Canlanır içimde sevgiler, aşklar
İçimde bir yalnızlık üşür
Boğazımda düğüm, hayaller görünür
Özlerdik uzaktan baktığımızda
Minareler vururdu bizi
Bir şehrin uzaktan beliren dokusu

Yollara düşerdik şenlik günlerinde
Bayramlarda kubbelere tanıklık ederdik
Yüreğimizin bir yanı buruktu.
Aydınlık ufka yarım kalan aforizmalar
Biz alçaltılmış çocuklardık,
O yüzden büyüyemedik
Cüsselerimize rağmen

Dalgalandı şehir,
Biz boğulmamak için kaçtık
Oysa biz parıltılı düşlerde sevdik şehri
Kuytularında yükselen dumanları görmeden
Bir dağ yüklenir gibi
Omuzladık umutlarımızı

Sarkıtlar oluşurdu çatılarımızda
Üşüyen ellerimiz
Sarı sıcak güneşti hayalimiz
Biz şehri bahar diye sevdik
Lezzetli hazdı şehir bahar ruhlara şenlik,

Lakin yetmiyordu bize suni hayat
Gölgeleri dahi kaldırmışlardı
Yaratana inat
Biz yaslanmadan duramayız

Kumdan tepeler taştan evler yaptık
Keçilerin koyunların, ırgatların arasından geçip geldik
Toprak kokladık
Toprak kokardık
Sonra arap sabunuyla tanıştık
Kirlendi dünyamız
Şehrin dalgaları kapladı
Bir yeni dünya açın
Tırpanımı alıp geleceğim