SEN ÇOK UZAKLARDAYDIN
Aşk ateş biçimdeydi, sen çok uzaklardaydın
Ay yandı, yıldız yandı, gün yandı, güneş yandı. Yüreğin içimdeydi, sen çok uzaklardaydın Kimse bilmez hasrete bu kalp nasıl dayandı Bazen Ferhat’ın oldum, dağı delmek istedim Kays olup, masallarda çağı delmek istedim Bazen deryada balık ağı delmek istedim Umut denize düştü, deniz yandı, su yandı. Ne sen benden vazgeçtin ne ben senden vazgeçtim Şair yüreğim coştu, coştukça avaz geçtim Çatlayan yüreğime kirpikle pervaz geçtim Bir bakışla can yandı, kalp uykudan uyandı. Yaslan göğsüme yaslan yüreğim kök gibidir İçime düşen sevdan bulutsuz gök gibidir Her daim içimdesin sanma ki yok gibidir Sır yoktu figanımda, her şey ayan beyandı. Coşari, yorgun düştü gözlerin ağlamaktan. Hangi şair hoşlanmaz su gibi çağlamaktan Kalp kendisi usandı, kendini dağlamaktan Tozpembe hayalleri kor kızıla boyandı. İbrahim COŞAR |