Anladım ki,
Anlık bir tebessümdüm yüzüne konan
Ve bir çift söz, dudaklarının ucunda misafir
Anladım ki, gözlerin kazara gözlerime değdi
Ellerin öylesine dokundu ellerime
Yüreğin yüreğime.
Mevsimini şaşırmış bir çiçek misali açtın
Sonra rengini, kokunu bırakıp kaçtın
Anladım ki, sen beni hiç sevmedin


Ömrü kelebeğinki kadar azdır mutlulukların
Bir umut, bitmez dersin
Bırakıp gitmez dersin
Kendini kahredersin
Sonra bir bakmışsın yapayalnızsın yine
Yaralı bir kuş misali, çırpınır durursun
Kudurursun
Ve sonra dilinden beddua düşer
‘’hay böyle kaderin, böyle talihin,
Allah belasını versin’’ dersin.

Şimdi, nasılım biliyor musun?
Hani, çocuklar vardır ya, öksüz
Kim okşarsa saçlarını, gözleri dolar, ağlarlar,
Kim gülümserse yüzlerine, yalandan olduğunu anlarlar
Hani, yüreğine bir acı oturur ya adını bilmediğin
Göçük altındaki çığlığa benzer eşgali
Karaya vurmuş bir sandal kadar kırık ve dökük
Hani, dalından düşen bir yaprak olur ya dargın
Hani, dört duvar arasında bir mahkûm olur ya,
Güneşi beklemekten yorgun,
Hani, bir şiir ürperir ya şairin dilinde can çekişircesine,
Hani, bir türkü düşer ya mızraptan, acıta acıta
Öyleyim işte.

Anladım ki, her şey bir düştü
Sen gittin, aşk takvimlerden düştü.

Serkan Uçar

19. 09. 2015