Canım babam ilk rahatsızlığında yazmış olduğum bu şiirle seni SEVGİ ve SAYGIYLA anıyorum. Yattığın yerde rahat uyu.(seni çok özledim, beni duyduğunu biliyorum.)

Solgun bir maviyle
Gülümsüyor pırıl pırıl gözleri.
Yüzündeki her çizgide
Yaşadıkları gizlenmiş gibi.
Nasırlaşmış elleriyle
Sımsıkı tutunuyor hayata.
Daha yapılacak işleri var belli ki. Yaş erse de kemale,
“Can kocamıyor” diyor dili.
Özlem dolu sözlerle anlatır
Zaman zaman bana geçmişi.
Benim babam, yetmişini çoktan geçti;
Bana ne çok nasihatler etti.
Rüzgarın ne yönden estiği
Önemli değil, inan ki!
Sen; gideceğin yönü bil, yeterli.
İnsan dediğin, zorluklarla
Mücadele etmeyi bilmeli.
Sevgi dediğin şeyin yavrum;
Hakikati, saygının içinde gizli.
Bunlar, birbirinden ayrılmaz ikili.
Kaybedersen şayet birini;
Bulamazsın asla diğerini.
Bu değerlerin, bana göre,
Önünde eğilmeli.
Düşünüyorum da şöyle bir,
Benim babam alim gibi.
E.yavuz