YAŞARIM YALNIZLIĞIMDA SENİKaranlık ve sisli bir İstanbul gecesi Evlerin ışıkları sönerken bir bir Kiminden yükselir kahkaha sesi Duvarlar ses geçirir Kimsenin umurunda değil Kararlı adımlarla yürür sokakta bir adam Yüzünde ki hatlar çok belirgin Belli ki çok acı çekmiş Bakınır etrafına umutsuz gözlerle Durur ve sigarasından bir nefes çeker Yoktur elinde beli de gideceği adresi Aramaktan bitap düşmüş Kesilmiştir dizlerinin bağı Bir köşe başında nefeslenir Elleriyle göğsünü sımsıkı tutar Belli ki kimsenin görmesini istemediği Cebinde sakladığı bir şeyler var Parmaklarının ucuyla çıkarır cebinden Üst üste yığılmış bir kaç mektup Ve bir de solgun resim Ellerinin titremesi sara nöbeti gibi Sigarasını dudaklarına götürememesinden belli Sigarasını öyle bir çekiyordu ki Sanırsın içi bir yangın yeri İçinde ki acı sanki yüzüne vurmuş Gözlerinin altında ki mor halkalar belirgin Yaşı genç olmasına rağmen Yaşadıkları boynunu bükmüş omuzlarını eğmiş Belki de yediği darbelerin haddi hesabı yok Sigarasından son bir kez daha çekti İçinde ki isyanları haykırırcasına Karanlık sokak da sisler arasında kayboldu Beklemek beyhude Ne kendi kaldı sokak da Ne de ayak izleri Yolcu yolun da gerek İçinde ki yangınlar diner belki ... Refik 15 . 09 . 2015 İstanbul |
Ne kendi kaldı sokak da
Ne de ayak izleri
Yolcu yolun da gerek
İçinde ki yangınlar diner belki ...
Çok güzeldi yürek sesiniz kaleminiz daim olsun üstadım kutlarım eserinizi saygılarımla