Mezarımı Kazıyorum…Konuşmayı çok sevemedim Sitem etmeyi de beceremezdim Öfke esir alamadı benliğimi Kine kul köle olmadım Küsmek yazmadı kitabımda Yıllarca yaşanılan can kırıklarımı ektim içime Yüreğimden ağlarken besleyip büyüttüm… Zaman yenilince vakte Yeşerdi, dal budak verdi Zamanı gelince meyveye durdu Artık içime sığmaz oldu Kalem oldu döküldü bir bir Satırların üzerinde Pıhtılaşmış birer kandamlası Beyaz sayfalarında kızlığı bozuldu… Yağmur oldu yağdı sağnak sağnak sitemlerim Şimşekleri çaktırdı haksızlığa tahammülsüzlüğüm Beyaz buluta tutundu gökyüzünde ki maviliğe umudum Hayallerimi martının kanadında uğurladım Yıldızların şavkında gözyaşlarımı damlattım Ayın gölgesine hüznümü sakladım Toprağın özüne çiğ olup aktım Derleyip, topladım Derdimi anlatamadım… Şimdi; Boşlukta emeklemeye çalışıyorum Bilinmezliğin merkezini adımlarken Mezarımı kazıyorum… 15.09.2015_________Seher_Yeli Seher Zerrin Ceviz Aktaş |
Tebrik ederim Seher yeli, sevgilerimle