Cennete Meyleto şehrin sahiliyim artık destursuz demir attığın sana söz, söz almak yok gözüm alamasam da, göz koymak yok sen od olup yakarken ben duman olup boğarım yeter ki sen sönme ben küllerimden tekrar doğarım kar olup yağsan da güz gülüyüm, soğuk vurmaz beni sen yeter ki erime erinme... kokumu al, korkumu al her yaprağım ayrı cennet yeter ki sen cennete meylet //anladım ki, zor seven, çok seviyormuş// . |