Yuregimin en karanlik yeri
can bildigim canani aldi
dokundugum ellerinden saklayip bir meçhule yolladi kader en aci yerinden vurdu beni yuregime sigdiramadigim gunesimi topladi baharlarimi kislara doladi yasamadigim aski esirgeyip bir yola sapladi kader en kotu gunde vurdu beni ucsuz bucaksiz limanlara surukledi kendimi bilmeksizin aradim durdum kader en kimsesiz halde buldu beni yanimda olmayasini oda fark etti elini tutmadigim bir sevdamin olmadigni oda sevinip yurek deldi en acimasiz yanimda birakip gittin beni kimsesizligimi ilan ediyorum var yok arasindayim bos sokaklara surukledim yuregimi parcalanircasina yok olsun diye kader sen can evimden vurdun beni ! sevdami elimden alip benide olume terkettin DeVRaN EmRe |