BİR ROMANIMBir romandım belki Belki de koca bir kütüphane Hayatın çamaşır ipinde, pervasızca esen rüzgârla, bir sağa bir sola çevrilendim Sayfalarını çevirmedim, korktum Bir sonraki sayfada başıma ne geleceğini hissedemediğim, Her romanın başında, yeni bir cilt yaptığım halde. Görenin küçük bir cilt, yaşayanın ise bitiremeyeceği bir romandım Ben küçük sandığım yaşımda, koskoca bir adamdım Yıkılan duvarların altında kaldım Ezildikçe bir satır daha, üzüldükçe bir destana yazdım Dönüp bakmaya çekinsem de sevgiye Beni yalnızlığımla bırakan, üst satırdakine yazdım, Dedim ya, belki bir romanım, Beklide boşluğa yazanım Soru sorulmasın ne olur, bir kitabın sol yanındayım. Koca bir külliyattım, on iki senelik filmin şeridinde Motorum dönmemekte, merceğim kör Paslandım bu gece yarısında Makinistsiz bir tren gibi, son sürat gitmekteyim Menzil belli, durağım yok, Ardımdan elinin içindeki çizgileri dahi gösterecek yok Yokluğun tadıldığı bir kitapta, sevginin adı bile yok Ben figüranı çok, kahramanı yok bir romandayım Ama yinede bir romanım Ve bir daha sevemeyeceğim sevgilinin, son paragrafındayım. Ünal 08.03.2008 |
onun suçu değil bu
kader oyunu değil bu
bu benim suçum"
bu şarkıyı dinlerken okudum bu çok lezzzetli şiiri,
iyi gitti..
çok güzel gerçekten..
tebrikler sevgiler..