rya-ask.özlem,kovalamaca

Aradım seni dün yine köşe-bucak,
aradım seni dün yine kucak, kucak.
Anlatmak için sana olan hasretimi,
anlatmak için sana olan sensizliğimi...

Koşa koşa yoruldum sokaklarda,
koşa koşa ben hep senin arkanda.
Bir göründün, bir kayboldun sen,
kayıp düştüm, ellerim sana uzanırken.

Kâh bir melek gibi kanatlanıp uçtun,
kâh bir uçak, sanki de bir kuºtun.
Bağırdıkça sana kısıldı sesim,
sanki seni seven ben, ben değildim.
Bazan kokladığım bir çiçektin,
sanki ben o çiçeğe konan bir böcektim.

Yine koştum arkandan köşe-bucak,
bağlıydı sanki birbirine ellerle ayak.
Seni gördüm yine gelirken bana,
karşına çıktı o an koskocaman bir bina.

Ayaklar gidiyordu sanki geri geri,
uazklaştırıyordu sanki birşeyler ikimizi.
Tam o anda yine tutmak istedim seni,
uzattım sana hasret dolu ellerimi.

Deymek üzereyken birbirine ellerimiz,
aramıza giriverdi o anda derya-deniz.
Bakıverdim hayâller kaybolmuş, perde düşmüş,
gözlerimi açtım ki, bu çok korkulu bir düşmüş...