Dikmiş bayrağını keder burcumuza burcumuza
omuz omuza bir savaş değil bu
kalleşin vur kaç savaşı

kıyıya vururken hayallerimiz çocuklar tarih yazıyor sahillerde
bağlı elimiz kolumuz-tarife sığmaz anlatılır değil
ne yürekli şu kadınlar analaar ahh analar
sevgililer TAŞ basıp bağırlarına gül üretmede
merhamet kanarken yaralarından
onlar metanetli daha bizlerden -o yaralı kadınlar
çakan çakana o iblisler ki yaklaşıyor o acı sona- körelmiş paslı mıhlarla
şimdi yeniden bir çocuk-çakıyor mıhı vicdanlarımıza
şimdi bir küçük adam öyle suskun-öyle yüz üstü
kapanmayan yaralarımızı deşiyor ha deşiyor
küstü bütün çocuklar- o kocaman amcalara- küstüler ve de
dünyaya
yine hep her zaman o küçük adamlar- çocuklaar ahhh
ve akılsız izansız o büyük adamlar

ahh kadınlar karanfil kokuyorlar
kan kusup içerken kızılcık şerbeti
şehirler şehirler izbeler kuytular her yer -her yer ölüm kokuyor
koyu karanlık ağdalı miskin tekinsiz gecelerden- ferah sabahlar doğmuyor
tekinsiz her yer-öğlen akşam olurken ortalık kararıyor yeniden
bağlı elimiz kolumuz
ahh kadınlar onlar daha metanetli
elleri göğe yönelik dualarla

Yüksel Nimet Apel

4/Eylül/2015/Cuma/Bodrum