EYLÜLDÜ
Eylüldü,
Akşamlar yerini siyaha bırakırken, Yollara d/üşüyorum, gündüz geceme sarıp. Her yer kendince kalabalık, duman içinde Oysa ben yine yalnız, yine kendinde k/ayıp Eylüldü, Hazan kondu dalıma, d/al kırıldı incindi. Son bir ümitle çırpınırken, yürek sensiz boğuldu. Sarıya boyandı zaman, gülde yaprak sürüldü. Meftuna vurgun g/özler, yerlerde gazel oldu. Eylüldü, Sen, sesini yitirmiş deli rüzgar gibi, Ardına b/akmadan çekip gittin Kirpiğimden çıkan yangın hazana çakıp gittin Eylülü kızıla boğdun, ben o gün sen de öldüm. Birgül Otlu Ahlat 1997 Ahlat |
Gönül sesiniz daim olsun.....
Kutlarım…
……......................................Saygı ve Selamlar...