Ülküsüz kalırsa bir millet
Ülküsüz kalırsa bir millet
Ve dünsüz, yarınsız Hastalığı son demdedir. Ölüm iyiliğidir Zevke sefaya düşüşü İçkiye düşer Unutmak için sonu Yiğitler çıkar Bir elin parmakları kadar Ve sarhoşlar Mezeleri uğruna Bu yiğitleri harcarlar Dün yaşadık Koca bir devi gömdük Tarih denen mezara Bu gün daha bir yaşına varmadan Ayaklarını üstünde duramadan Bulaştı ülküsüzlük denen illet Ölüm iyiliğini yaşıyor Yazık yazık ki bu millet O devden bir cüce kaldı geriye Sanmayın ki cücelik Ölçülen bir şeydir Topraklarının büyüklüğü ile Evet bir cüce Tohumu atılmıştı devin rahmine Ta bin sekiz yüzlerde İçinden çıktığı kabuğu aşağıladı Ondan başka herkes farkındaydı Kabuk onun ruhundaydı Dalkavuk oldu dalkavukların önünde Birkaç kelime Frenkçe Bir kravat, bir fötr Birkaç bilmem ne Olamadı kötü bir taklitten öte Velhasıl hasta doğdu çocuk Bir kalemde sildi Geldiği o yeri Sen unuttun çocuk Onlar unutmadı dedeni O yüzden hastalığı genlerine soktular Aşağıladılar sen de Aşağılıklarından kurtuldular Uyan artık çocuk Çocuktan çocuk olmaz Uyan ve dua et Aç gözleri doymasın diye Bin yıllık kanlılarının Anlaşamadıkları için Paylaşamadılar yurdunu Ama onlar asla unutmaz Ey çocuk senin unuttuğunu. |