Merhaba güzel anılarımın öznesi.

Hasretimi kalem yaptım, dökülüyorum kağıtlara.



Şarkın soğuk kucağındayım şimdilerde.

Ayaz üstüme yorgan,

Hasretin içimi kemiren bir urgan.

Ve ben yine seninle süslüyorum düşlerimi.

Ey sevgili canan…



Burada bırakmıyor yakamı sensizlik.

Herşeyde seni yaşıyorum.

Kırık mataram sen,

Yırtık postalım sen,

Bu harabe şehrin duvarlarında gördüğüm sen,

Ne yesem, ne içsem sen…



Anılarımızı yeşertiyor bu kanlı topraklar.

Üsküdarda üzerimize çiseleyen yağmur muydu, bu mermiler?

Yıkılmış duvarların altında kalan çocuklar mıydı, başını okşadığımız veletler?

Ve sardığım tütün hatırlatıyor bizi.

Her köşe başında, tıpkı seni beklediğim gibi.



Hatırlıyorum da,

Masum bir gülüşün vardı;

Ay ışığında gizlenen,

Kor yüreğimi serinleten.

Yağmura susamış toprağa, düşen ilk damla gibi,

Vuslata hasret mecnun gibi,

Ayasofyaya vurgun Sultanahmet gibi,

Fatih gibi,

Süleymaniye gibi…



Ve şimdi,

Sensizliği heybeme alarak;

Seni anılarımıza emanet ediyorum.

Hoşçakal sevdanın yağmurunda ilk ıslanışım.

Hoşçakal sevdamın son demi.

Hoşçakal…