Tek kelime: ANA
Bütün ANALARA ithaf olunur...

Dokuz ay boyunca taşımışsın karnında
Her gün beslemişsin beni canınla, kanınla.
Her gün bıkmadan, usanmadan taşımışsın da
Ölüme bile meydan okumuşsun en sonunda...

Evet, çünkü ölümle-doğum birer kardeştirler
Sen ve ben veya her ikimiz kaybedebilirmişiz.
Nice nice analar ve bebeler doğumda ölmüşler
Yaşayacak ömrümüz varmış, biz kaybetmemişiz...

Sen benim bir parçamsın, ben senin bin parçanım
Beni parça parça toplamışsın dokuz ay boyunca.
Beni tam dokuz ay yoğuran ustamsın, anamsın
Yoğurmuşsun beni her gün biraz; kanınla, canınla...

Gülmene, ağlamana; yediğin aşına, içtiğin suyuna
Aldığın her damla nefesine bile ortak olmuşum.
Kurban olayım Yüce Mevla’nın şu kanununa
Dokuz ay sonra, ben senin bin parçan olmuşum...

Ve aradan yıllar geçti; senin ömrün de geçti
Yüzüç senelik ömrün hiç yaşanmamış gibi bitti;
Bir "Anneler Günüydü", yıl dokuzyüzdoksanyedi
Ayrıldın aramızdan, "Allah rahmet eylesin Seni!"

Ve işte bir başka "Anneler Günü" bugün yine
Yıl ikibinsekiz, rüzgar gibi uçtu onbir sene.
Milyonlarca şiirle her ne yazıp söylesem bile
Senin hakkını ben asla ödeyemem ömrümce...

Allah’tan Sana rahmet, çocuklarına mağfiret,
Dualarımız hep Sana, mekanın olsun cennet!
Herkesin anası tabii ki kendine en güzel ana,
Benim canım Anam da bana bin Ana!
Köln, 11.05.2008