ey gönül neyleyim
gecemin karanlığında durmak bilmeyen bir sızı
sol yanımda tam şurada kalbimin tam ortasında bir sancı deli gibi kıvrandıran duvarsa bir yük gibi gecelerime mahkum nefesin nefesime hasret kokunsa gecelerime tutsak ey gönül neyleyim gecem sen gündüzüm sen neyleyim bu gönül sen olmadıkça hep mahkum gecenin soğuk karanlığına neyleyim |