Kara
Şimdi bırakır yerini, şavkı kamerin
Umudun misillemesi güneşe. Aymayan güne uyandım yine Gün-aydın, ruhum gölge karası. Dimağımda mazimin bulanıklığı var Birazdan doğuracak gökyüzü saflığı; Bembeyaz bulutlar, yenidoğanlar. Örtecek yalnızlıkları gidenlere istinaden, Kalanlarsa öpecekler ayrılığı sözünden. Sözlerim zehir mavi karası. Şimdi kapatacak kendini güneşli hava Toplayacak bulutlar umudun son demlerini Grileşen hayatlara misalen. Misalim yağmurlu gri, Yağmurum; parçalı bulutlu kalbinden. Çek al beyazıma bulanmış siyahını Gözlerim sanki kararsızlık karası. Pencerende sabahlıyor şiirim yine, Kelimeler boğazımda sözdüğüm, Adeta ay kararmış bakışların, En çetrefilli düş bu gördüğüm. Gördüğüm, sönük yıldız karası. Kördüğüm oldu yine yüreğimde Sevdanın son kırıntıları. |