ŞARAPÇIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kendi kullandığı arabası ile tatile giden dört kişilik bir aileden, geçirmiş olduğu trafik kazasından sonra, Anne ve iki kız çocuğundan tek sağ ve sakat kalan baba, daha sonra sakat kaldığı için işinden olan bu baba, ailesinin elinden tutmaması ile bütün birikim ve mal varlığını kaybederek sokakları mesken tutmak zorunda bırakılmıştır. Bugüne kadar tek derdini dinleyenin ben olduğumu söyleyen Baki kardeşime, hayatıma ve hayata bakış açıma farklı anlamlar yüklediği için teşekkür ediyorum. Vermiş olduğum söz ve almış olduğum söz neticesinde artık bir işi var.
Olsun, oto yıkamak insan yıkamaktan daha kolaydır. Saygı ve sevgim ile... Kirliydi… Saçı sakalı Üstü başı Çatıktı kaşları Hüzünle karışık Kurduğu cümleler Aklını başından alıyordu insanın Kendi adından başka Bir ad daha taktılar Derdini kederini Hiç ona sormadılar Yalnızdı… Kimsesizdi… Hiç olmadığı kadar Kayıptı kendine Dostuydu kaldırımlar Elindeki şişeden hariç Sen ayyaşsın dediler Dalga geçip güldüler Neden düştü bu hale Hiç sual etmediler İçiyordu… Ağlıyordu… Arada bir çığlık atıyordu Denize doğru Zararı çok olan insandan zararsız Neden ben der gibiydi gözleri… Nazım UZUN |
Şiir dolu yüreğinizi iştenlikle tebrik ederim...
Kutlarım…
………………………….. Saygı ve Selamlar…