AZİZİM
Savaştıkça yanlız kalıyorum azizim
Güçlü durmaya çalıştıkça Bekliyorum artık görünürse diye bir çıkış yolu Ama yok Her taraf karanlık azizim Sonu yok karanlığın İyileştirdiklerim,beni yaralar oldu azizim Her giden bir parça götürdü içimden Darmadağın oldu bedenim Acılar sararken ruhumu Tutsak bir güvercin gibi Özgürlüğe Yere düşen bir adam gibi Tutunacak bir ele hasret kaldım Gittikçe büyüyor bu boşluk azizim Bir yılan gibi sıkarak boğuyor beni Yüzüme gülenlerin sırtımda bıraktığı hançer Kanıyor azizim oluk oluk, İşte o yarıyı kapatacak merhemi ararken Daha fazlası açılıyor Yoruldum azizim Pes ediyorum Yok bu yolun sonunda aydınlık EMİRHAN YILDIRIM[ |