Şiirimdeki GünceBilgiye açtı çocukluğum Öğrenerek doyurdum. Kurdu kuşu, Börtüyü böceği, Ağacı çiçeği, Havayı suyu, Sıcağı yazı, Kışı ayazı, İyiyi kötüyü, Her bahar kim? seriyordu Ayaklarımın altına yemyeşil örtüyü. Analar nereden biliyordu Süt vermeyi bebeye Her gün bitip Nasıl? dönüyordu geceye Kim ?süslüyordu pırıl pırıl yıldızlarla göğü. Güneş her sabah nasıl? gülümseyerek bakıyordu bize Peki bulutlar nasıl da bu kadar ağlayabiliyordu. Sıcak nasıl? yakıyordu insanın tenini, Ya kim? armağan etti ışıl ışıl gözlerimi. Arkası bitmeyen bir sürü sual... Büyüyünce ne olacaktı? Başım göğe mi varacaktı. Neydi amaç, etiketin ne önemi vardı. Oysaki önemli olan insanlıktı. Sorardım hep... Soramayan büyüklerime inat Sorgulamıyorsanız hala bir şeyleri Göremiyorsanız ki gerçekleri Bir arpa boyu yol almamışsanız hayattan, Söyleyin ot gibi büyümeye değer miydi? Şimdi varın siz bulun şiirimdeki günceyi... Selda Akçay... |
Bilge kişiliginiz var olsun.
Gönlü coşan dillere sağlık.
Kutlarım kutlarım.
...................... Saygı ve selamlar...