Ses(n)sizlik SenfonisiBelki bir iç sancısıydı Ses(n)sizlik Bırakıp giderken elime tutuşturduğun Gül ile kurudum Çorak bir toprak gibi Bir damla suya Doyardım belki kana kana Sebepsiz gidişlerin olmasa Elimde eskilerden kalma Bir fotoğraf sepya Bakınca mazinin izleri Üzerinde hala Bir ucu yırtıktan yama Parçasını bile kıyamadığım atmaya... Birlikte büyümüştük oysa Yakışırdı bize ağlamak naz Gülmek ise bir haz En çok sana yakışırdı gülmek Gözlerime bakan gözlerine Şarkılar söylemek Ve dalıp dalıp uzaklara Gitmek... Bir fidanın güller açan dalıyız En sevdiğimiz şarkımız Mırıldanırdı dudaklarımız Sen benimle, ben seninle Bu hayatı yaşamalıyız... Yaşanmalıydı, yaşamalıydık, yaşlanmalıydık Şimdi bir sensizlik senfonisi Bendeki sessizlik... |