Tükeniş
Sonra biri geldi hayatıma
’Küçüğüm’ dedi Uyandı içimin kilitli gökkuşağından renkler Rengim oldu Dengim oldu Dengem oldu. İlk defa "Aşk" oldu. Sıfırlandı alışkanlıklarım Sil baştan başladı unuttuğum yaşamım. Sonra mı? Sonra da büyüdün artık dedi Usandı benliğimin Yaşamaya dahi korktuğu kederler. Acı çekilir dedi Yürek alışır dedi. Dedi.. Dedi... Tekrar yaşamaya gücümün olmadığı şeyleri Belki de en iyi bilendi. Yaraladı ama öldüremedi gitti. İşte en dayanılmaz çelişki: Yaralasa da en derinlerimden Sevdim ben o sakladığı çocuk kalbi. Herşeye rağmen. Şimdi mi? Yaşıyorum evet ! Renksiz denksiz dengesiz. Onsuz, nefessiz. Aslına bakılırsa yaşayan O Ben sadece Y/anıyorum hevessiz. |