gömdüm artık
gömdüm seni maziye
adını anmayacağım kırık dökük ne varsa kaldırıp çöpe atacağım unutacağım bende elbet zamanla aşkını söküp kalbimden sevgi okunu fırlatacağım kırılsa da seni seven şu kalbim yaralı gönlüm ellerimde yaşamaya alışacağım ölsem de tükensem de O büyük aşkımdan gururumu ayaklar altına asla almayacağım tutunduğum şu Lanet olasıca hayata hep şüpheyle öylesine uzaklardan bakacağım korkar oldum dünya içindeki her şey den yalnızlığa dost olup sımsıkı kendime sarılacağım sığındığım şu koy limanlar da bile kasvetin derinliklerinde belkide ebedi boğulacağım bariz, mi oldum , sana ben ey kader dokundukça sen bana ölümün zehrini tadacağım kaçtıkça kovalanan şu yavru ceylan gibi yüreğimde aşkın damgasını ölümüne sevsemde hep taşıyacağım şiir ceylan yılmaz |