gömdüm seni maziye
adını anmayacağım
kırık dökük ne varsa
kaldırıp çöpe atacağım

unutacağım bende
elbet zamanla aşkını
söküp kalbimden
sevgi okunu fırlatacağım

kırılsa da
seni seven şu kalbim
yaralı gönlüm ellerimde
yaşamaya alışacağım

ölsem de tükensem de
O büyük aşkımdan
gururumu ayaklar altına
asla almayacağım

tutunduğum şu
Lanet olasıca hayata
hep şüpheyle öylesine
uzaklardan bakacağım

korkar oldum
dünya içindeki her şey den
yalnızlığa dost olup
sımsıkı kendime sarılacağım

sığındığım şu
koy limanlar da bile
kasvetin derinliklerinde
belkide ebedi boğulacağım

bariz, mi oldum ,
sana ben ey kader
dokundukça sen bana
ölümün zehrini tadacağım

kaçtıkça kovalanan
şu yavru ceylan gibi
yüreğimde aşkın damgasını
ölümüne sevsemde hep taşıyacağım


şiir ceylan yılmaz