mavi küre
dünyanın cılkı çıkmışken
iki rekât arasına koca bir dava koymuşlar umutlar ötekilerin el arabalarına yüklenmiş boğulan lebiderya insanlık her ağaç kan ağlıyor ne çok göç verdi bu mavi küre bıçak kınına sığmaz olmuş dımdızlak aynalar suskunluğa bürünmüş bir yıldızın avuçlarına sığamayacak kadar yorgun çocuk dilsiz bekleyişlere gebe belki de belki de büyümeme adına bir molaydı tüm isteği bilinmez üstümüze kurulan kapan fi tarihinden beri var yürümekten korkarsan hacklenmiş us’una bir geçmiş olsun da benden... |
Severek okunan şiirin duygulu hallerinin güzelliği.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...